Ik zag een bericht op Facebook van een oud collega en ´facebook vriend´ die een oproep deed naar iedereen, om voldoende sporen na te laten om de nabestaanden te helpen overlijdens zaken af te handelen. ‘Zeker in dit steeds digitaler wordende tijdperk, is het misschien goed om te zorgen dat er ergens een map – of toegankelijk bestand – is met minimaal de wensen van de persoon, de lopende verzekeringen, abonnementen, wachtwoorden, etc.’
Dit is niet de eerste keer dat ik dit hoor. Mijn vriendin heeft er ook mee te kampen gehad. En het is verrekte lastig om deze moeilijke klus zonder enige informatie of aanwijzing te klaren. Het zet me weer aan het denken. Ik heb niets op papier staan, ben het steeds van plan en toch heb ik het nog steeds niet gedaan. Daarnaast heb ik geen idee waar de verzekeringspolis ligt (dat doet man lief). Zo gaan die dingen in de loop der jaren. Wachtwoorden heb ik in overvloed. Voor Facebook, Instagram, Linked In, Canva, de bankrekeningen en zelfs voor mijn computer.
Nu is de vraag, kun je luisteren? Luisteren naar de stem van het leven. Tijn Touber heeft er een mooi meditatielied over geschreven (Are you Listening). Het gaat erom dat je kun luisteren wat het leven je te vertellen heeft. Ik heb nu al twee keer gehoord dat ik mijn einde op papier moet zetten met alles wat erbij hoort. Voor het einde van dit jaar staat het op papier! Ik leer steeds beter luisteren!
