Er komt een melding binnen om naar de Cronjéstraat te gaan. Daar zou een familieruzie zijn. Ik spring met twee collega’s de politieauto in. We scheuren met een flinke vaart van het politiebureau naar de Cronjéstraat. Ter plaatse zie ik een forse man voor de deur staan met een vrouw. Hij weigert de straat te verlaten. Waar de ruzie precies over gaat is me nog een raadsel. De man is samen met een vrouw stennis komen maken. We proberen de boel te sussen, maar het wil niet echt lukken om het tweetal de straat uit te krijgen. Uit het niets keert de boosheid van de vrouw zich tegen mij. Ze begint tegen me te schelden en te tieren. Ik zet al mijn vaardigheden in om haar rustig te krijgen maar deze keer tref ik iemand die voor geen enkele reden vatbaar is.
Plotseling haalt de vrouw een schroevendraaier tevoorschijn. Ik maan haar tot kalmte en gebied haar afstand te houden en de schroevendraaier neer te leggen. Ze luistert niet en ik zie dat ze steeds dichter bij me wil komen. Wat ik ook probeer, ze wordt niet rustig. Sterker nog, ze wordt steeds agressiever. Ik steek mijn linker arm voor me uit om haar op afstand te houden en tegelijkertijd leg ik mijn rechter hand op mijn vuurwapen. Langzaam word ik dreigend achteruit gemanipuleerd. Ik wil mijn vuurwapen niet gebruiken en verdomme, waar zijn mijn collega’s. Ineens voel ik dat ik achterover struikel en in no time lig ik op de grond. De vrouw maakt een stekende beweging met haar schroevendraaier in de richting van mijn hoofd. precies op dat moment wordt ze van achteren beetgepakt en tegen de muur gezet, door mijn twee collega’s. God zij dank.
Terwijl ik overeind krabbel zie ik dat de vrouw in de boeien wordt geslagen en richting onze politieauto wordt gebracht. Inmiddels zijn er nog twee collega’s bij gekomen die aan het bakkeleien zijn met de man die niet weg wilde gaan. Opeens hoor ik de man zeggen dat hij weg zal gaan als de vrouw wordt vrijgelaten.
Tot mijn ontsteltenis, wordt de vrouw vrijgelaten en zie ik de auto met de man en de vrouw de straat uitrijden. Mijn mond valt open van verbazing. Ik had zojuist de dood in de ogen gekeken en de dader rijdt weg. Die nacht droom ik niet van een schroevendraaier maar van een groot samoeraizwaard, waarmee ik achterna word gezeten. Badend in het zweet word ik wakker.
Wist je dat traumatische ervaringen zich als gif in je lijf nestelen? Doe er wat aan voordat ze iets met jou doen. Wil jij hulp bij het oplossen van jouw traumatische ervaring of ervaringen? Neem dan gerust contact op. De oplossing is vaak dichter bij dan je denkt.
