Afgelopen week las ik het interview met Els Burger op Linked In. Ik heb Els leren kennen toen ik bij de politie het MD-traject mocht gaan doen met een groep collega’s. Els was voor mij een grote inspirator, een stoere vrouw die psychologie had gestudeerd en haar mannetje stond tijdens de trainingen. Eigenlijk heeft mijn ontwikkelen daar een boost gekregen en ben ik nooit meer gestopt met ontwikkelen.
Wat ik zo mooi vindt aan het interview met Els, is dat ze aangeeft dat wanneer je de tijd neemt om de weg naar binnen af te leggen, te reflecteren, om weer verbinding met jezelf te maken, dat daar de ontwikkeling zit, om zo duurzame keuzes te maken in je loopbaan.
En daar komt hij bij mij binnen. Dat is precies wat er bij mezelf gebeurd is toen ik een jaar geleden in een burn-out zat. De tijd nemen om naar binnen te keren en te onderzoeken wat er nu eigenlijk aan de hand is. Ik had me jarenlang aangepast aan dat wat mensen vonden dat ik goed voor me was. Diep down van binnen waren het mijn eigen keuzes niet. Tuurlijk ik had wel toegestemd in het aanvaarden van de baan en de functies die ik deed. Ik dacht dat dit allemaal bewuste keuzes waren. Maar tijdens burn-out kwam ik erachter dat ik altijd gewend was om te doen wat anderen goed voor me vonden. Ik dacht er niet eens over na. Ik ging gelijk in de actie. Wanneer je dit jarenlang achter elkaar blijft volhouden, loopt je batterij leeg en gaat de oplader kapot.
Het mooie van ons mens zijn is, dat wanneer je niet luistert naar je hart en je ziel, je lichaam vanzelf stopt met functioneren. Je lichaam stopt er gewoon mee. Bijna niet meer kunnen lopen, niet meer kunnen denken, de darmen die het niet meer doen, lichtflitsen in je hoofd en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wanneer je dan wel gaat reflecteren, kom je tot mooie inzichten. In mijn geval heb ik de tijd genomen om me te verdiepen in welke patronen er niet meer werkten. Dat was vooral het zonder nadenken in de actie komen voor een ander. Werk aanvaarden wat ik eigenlijk helemaal niet (meer) leuk vind. Bij alles wat me gevraagd werd, heel erg mijn best doen om te laten zien dat ik het kon.
Door te reflecteren op alles wat ik gewend was te doen, kwam ik erachter waar mijn passie echt lag. En dat is mensen helpen hun trauma’s op te lossen en mensen tijdens hun burn-out (het liefst ervoor) laten inzien, welke niet werkende patronen ze in de kast mogen leggen om vervolgens te doen wat hun hart ze ingeeft.
Want als je doet wat je hart en ziel je ingeeft, blijf je heel en raak je niet burn-out.
Wil jij dat ik samen met jou stil sta om eens te kijken wat bij jouw past, neem dan contact op.
Met dank aan Els, die mij met het interview weer heeft geïnspireerd!
