Winterwonderland

Ondanks dat er slecht weer werd verwacht vinden we toch dat het wandelweer is. Wat later dan anders vertrekken Linda en ik richting Gmünd. Bij het slot rijden we met de Moedmobiel  omhoog richting de Frido Kordon Hutte. Hoe hoger we komen hoe meer verse sneeuw we zien. Halverwege de rit is het meteen al feest. Links op de bergwand zien we een reetje. Hij kijkt ons helemaal na.

Na een kilometer of 8 stijgen, komen we bij de hut aan. We zitten in winterwonderland. Ik parkeer de auto op de parkeerplaats bij de hut. Als we uitstappen merken we dat het behoorlijk koud is. Ik besluit mijn dikke fleecetrui aan te trekken over de drie lagen die ik al aan heb.

Op de parkeerplaats staat een groot bord waar de routes worden aangegeven. We besluiten richting Wölfbauerhütte te lopen. Vandaar uit kunnen we kijken welke richting we verder gaan. Wat op valt is dat er slechte wegbewijzering is. Dan maar ons gevoel volgen en genieten van alle sneeuw die er gevallen is.

Richting de Wölfbauerhütte komen we allemaal nieuwbouw berghutten tegen. Kennelijk wordt er veel verhuurd in de zomer. Nu komen we geen kip tegen maar in de zomer schijnt het hier erg druk te zijn. Na de Wölfbauerhütte lopen links verder het pad op. We horen vogels zingen en watertjes kletteren. In de sneeuw zien we sporen van reetjes. Op een gegeven moment is de sneeuw zo diep dat ik er tot mijn knieën in weg zak.

Na een paar honderd meter komen we bij een watervalletje. Hier kiezen we zorgvuldig de keien uit om het watertje over te steken. Bij de watervalletjes zien we ijspegels hangen. Dus het moet hier al een tijden koud zijn. We lopen nog een stukje verder en dan zien we dat de weg dood loopt. Jammer, het was juist zo´n leuk pad. Aan het eind van het pad staat een hut die gebouwd is door drie jagers. Er staat een tafel en een bank. De bank staat precies onder de overkapping. Daar kunnen we heerlijk beschut zitten. Ik pak de zelfgemaakte luxe boterhammen uit mijn rugzak. Heerlijk noten en zaden brood, bekleed met kruidenkaas sla en emmentaler. Daar worden we beiden blij van. Terwijl we zitten te genieten van het uitzicht zien we in de verte dat de zon in het dal schijnt. Vanaf de bank kunnen we de berg zien die aan de overzijde van Traumhaft ligt. Ik maak er een mooie panorama foto van.

Als we terug lopen vinden we onszelf bofkonten dat we dit toch maar weer hebben mogen beleven.