Mandy Verkerk
Vandaag een dag waar ik me in ieder geval heel erg op verheugd heb. We gaan naar de hut van Erich. Om 08.00 uur vertrekken we vanuit Traumhaft richting Altersberg een dorp boven Oberallach. Vandaaruit naar Zelsach, dat onderaan de berg ligt waar wij omhooggaan.
Al slingerend gaan we het bos in. Ik leer van D dat je heel makkelijk via google bloemen en dieren kunt fotograferen om te weten te komen hoe ze heten. We lopen in een makkelijk tempo en met mooi weer omhoog.
We worden al snel getrakteerd op een paar mooie vlinders waaronder de Keizersmantel en de Atalanta
Na ongeveer een uur of twee komen we bij een hut die normaal gesproken een prachtig uitzicht biedt op het dal. Als we net gaan zitten op de houten banken die buiten de hut staan, is het compleet bewolkt. Dan ineens zie we gaten in de bewolking ontstaan. Als sneeuw voor de zon zien we de wolken verdwijnen en kunnen we mooie vergezichten zien. Wat een beloning! Hoe dankbaar kun je zijn dat we dit cadeautje van moeder natuur krijgen.
We lopen verder naar boven. Het is nog ongeveer anderhalf uur tot onze eindbestemming, de Wugenigehütte van Erich. Onderweg had hij ons al ingehaald met zijn Duster. De eigenaren van de almhutten kunnen namelijk met de auto naar boven. Zodat ze proviand mee kunnen nemen voor een paar dagen.
Jeroen en ik kletsen wat en we zwoegen nog een beetje en dan opeens zien we een glimp van de hut. Nog 6 keer een bocht om en we zijn er. Vlak bij de hut hoor ik de hond van Erich, Jacky, al blaffen. Het is echt niet normaal, hoe gastvrij wij worden ontvangen. Erich heeft samen met zijn maatje Herbert een complete maaltijd bereid. Aardappels met vlees uit de oven en sla uit eigen tuin. Echt heel bijzonder.
In de middag zien we de zon weer in de mist verdwijnen en we spelen met zijn vieren een spelletje. Rond 21.00 uur liggen we op één oor. De wekker staat op 4.30 uur. Hopelijk zien we dan de zonsopgang als we boven op de Steinkopf staan.
