Mandy Verkerk
Daar ga ik dan, een jaar later dan gepland en alleen. Ik geef mijn lief en Milo de boxer een laatste kus en installeer me in mijn Moed Mobiel om de reis van 1110 km te volbrengen. Het blijft toch altijd een lastig momentje om die twee achter te laten. Precies om 4.48 uur rijd ik in de stromende regen de weg om te vertrekken naar Oberallach.
Net voorbij Breda knapt het weer een beetje op en het is heerlijk rustig op de weg. Om 6.50 uur rijd ik de Duitse grens over richting Keulen. Bij het eerste tankstation dat ik tegenkom ga ik ontbijten met een bakje koffie en ik besluit de tank toch maar vol te gooien. Die is namelijk maar 30 liter, dus gauw leeg.
Vol energie stap ik weer in en zet een spotify op om een eind weg te knallen. De reis gaat zeer voorspoedig. Rond 13.30 uur zit ik 89 km voor München. Het is niet druk en voor ik het weet zie ik Salzburg op de borden staan. Ter hoogte van Chiemsee zie ik ineens de Alpen opdoemen met hun grote witte toppen. Ik merk dat mijn hart een sprongetje maakt en dat ik toch weer een beetje ontroerd ben door het zien van deze bergen. Ik ga het flikken om in mijn eentje deze reis te maken en dan ook nog op een plek waar ik helemaal gelukkig van word. Bij de grens word ik omgeleid de snelweg af en ik zie dat de straat gebarricadeerd is door de Douane. Uit voorzorg pak ik mijn paspoort en mijn negatieve covid test. De douane beambte spreekt me vriendelijk aan en vraagt waar de reis naartoe gaat. Ik vertel hem dat ik naar Trebesing Oberallach ga. Dat lijkt hij niet te kennen en hij vraagt of ik door Oostenrijk reis. Gemakshalve zeg ik dat dit zo is. Hij neemt hier genoegen mee en wenst me een goede reis.
Nog ongeveer 100 km te gaan. Ik besluit nog 1 keer te tanken om vervolgens het laatste stuk met volle teugen te genieten van de omgeving. Na de Tauerntunnel is het niet ver meer. A10 afrijden en afslag Gmund nemen. Na de afslag laat ik Gmund rechts liggen om links de berg op te rijden richting Trebesing. In Trebesing krijg ik een appje van Linda dat ik een seintje moet geven als ik de snelweg af kom. Ik app haar terug dat ik er al ben. Ik rijd verder de berg op en recht van mij herken ik de voorkant van het huis. Precies om 16.15 uur stap ik uit en vallen Linda en ik elkaar in de armen. Stiekem pinken we beiden een traantje weg.
