Mandy Verkerk
Linda heeft voor vandaag een super finalewandeling in petto. We vertrekken om 7.30 uur met de Moedmobiel naar de Nockalmstrasse. Bij Gmünd gaan we rechts richting Innerkrems om al slingerend de Nockalmstrasse te bereiken. Innerkrems is een oud skigebied wat momenteel in zwaar weer zit. Erg de moeite waard om daar in de winter eens te kijken.
Bij de toegang naar de Nockalmstrasse gebruiken we de Kärntencard van Linda. Dat scheelt weer een paar euro toegang. De Nockalmstrasse is een panorama van uitzichten. Bij het hoogste punt op 2441 meter stoppen we even om te genieten van het uitzicht en om een paar foto´s te maken. We vervolgen de weg naar het wandelpad richting de Königstuhl. Deze top ligt op 2336 meter. We starten bij de hut in Karlbad. Het pad loopt over de alm met vals plat omhoog. Overal op de alm zien we koeien lopen met enkele kalfjes. Verschillende koeien lopen met ons mee. Geweldig om dit te zien. Overigens vindt niet iedereen dit zo leuk. Een groepje van drie vrouwen achter ons, is doodsbang om langs de koeien te lopen.
Verder omhoog zien we de kam waar we rechtsaf gaan om naar de top te lopen. We komen een paar bordjes tegen die ons de richting wijzen naar boven. Halverwege de bergkam zien we achter ons spitse bergtoppen met sneeuw. We hebben weer geluk dat we zo maar richting de Tiroler Alpen kunnen kijken. Het is nog een goed half uur naar het kruis op de top en het gaat vandaag bijzonder goed en eigenlijk makkelijk omhoog.
Bij het kruis nemen we snel een foto om daarna een rustiger plek op te zoeken om ons zelfgesmeerde brood op te eten. Bij een heuveltje met stenen een stuk skelet van vermoedelijk een ree doen we onze rugzakken af en liggen we languit te genieten van de rust en het mooie uitzicht.
Verder gaat de weg nu naar het dal langs de andere kant van de berg. Na de eerste steile afdaling worden we getrakteerd op spelende Murmeltiere, dit zijn bergmarmotten. Hier blijven we een tijdje staan. D heeft gelukkig een telelens bij zich en hij maakt geweldige foto´s van deze dieren. Wat een lot uit de loterij!
Na een half uurtje genieten vervolgen we de afdaling. Wolken hebben zich inmiddels samengepakt en het begint een beetje te spetteren. Nadat we een stuk lager onze drinkbekers hebben gevuld bij een stroompje, begint het gestaag door te regenen. De regenjassen en de regenbescherming van de rugzakken halen we tevoorschijn. Wanneer we eindelijk op de parkeerplaats zijn, breekt de zon weer door de wolken.
Wat een geweldige laatste dag. We hebben ontdekt dat je binnen een week behoorlijk wat wandelconditie op kunt doen. Dat de wandelingen in de berglucht helend zijn voor je mind en dat je meer in je mars hebt dan je denkt. Dankbaar voor alle inzichten die we hebben opgedaan, rijden we tevreden terug.
