Dino

Vanuit Traumhaft lopen we rechtsaf richting Altersberg. Vandaag gaan we rondje Lieserhofen lopen. We kunnen de onderste route lopen maar ook de bovenste. De bovenste  is iets verder. Vlak voor de kruising richting Lieserhofen komen we een boer tegen die ons aanspreekt. Hij is hout aan het opstapelen. Hij heeft een leuke hond bij hem die vrolijk naar me toekomt lopen. Linda stoot me aan en zegt: Volgens mij is dit Dino, de hond die Bentley wilde grijpen. We lopen verder de kruising op en we zien dat Dino achter ons aan is gelopen. Iedere keer wanneer Dino even een zijpad kiest en we hem voorbij lopen, zet hij een sprint in om ons in te halen en voor ons uit te lopen. Hij lijkt wel of hij zeggen wil dat hij ons de weg wel zal wijzen. We doen nog een poging om hem terug te sturen naar zijn baas, maar hij doet net of hij ons niet hoort. Ik had geen unheimisch gevoel bij de hond. Uiteindelijk laten we het zo en met zijn drieën lopen we verder richting Lieserhofen. Na ongeveer 45 minuten komen we eindelijk op een onverharde weg waar we richting de Huhnersberg lopen. OP de kruising kunnen we nog beslissen of we de hoge of de lage weg lopen. Natuurlijk kiezen we voor de hoge. Die is een stuk langer maar ja, dan heb je ook uitzicht. Wanneer we een kwartier verder zijn, vraag ik me af of dit een verstandige beslissing is geweest. De weg gaat gestaag vals plat omhoog en het wordt warm in de zon. Maar naar anderhalf uur lopen wordt dit zwoegen beloond met een super uitzicht. Links naast de weg zien we een open plek bedekt met mos en gras. Wanneer we hier naar toe lopen hebben we een prachtig uitzicht over de Millstätter See. We besluiten een bakkie thee te drinken en wat te eten. Linda heeft overheerlijke boterhammen gemaakt met roomkaas en salade.

Nog steeds is Dino bij ons. Hij krijgt een stukje brood en drinkt uit de dop van Linda’s beker. Wanneer we beiden op de grond zitten en genieten van ons uitzicht en ons natje en droogje, klimt Dino bij Linda op schoot. Niet zoals een hond dit schattig kan doen, maar echt op een hele dominante manier. Ik ben er klaar mee en stuur Dino weg. Ondertussen trapt hij nog een bekertje met thee omver en ik voel de hete thee over mijn broek lopen. Al vloekend jaag ik hem weg om vervolgens weer te genieten van het uitzicht en de stilte van de natuur. Even later maken we er grapjes over. En bedenken we hele verhalen over een pratende filmhond.

We vervolgens onze weg naar het eind van de Huhnersberg. Aan het eind van de berg zien we rechts uit het bos een t-splitsing. In het midden van de splitsing staat een klein gedenkhuisje met daarvoor een Christusbeeld. We nemen de weg rechts. Ineens zie ik aan het hek aan de rechterkant van de weg een bordje ‘Alpen Adria Trail’. Gisteren had ik hier op internet naar gekeken. Het is een Trail van ongeveer 750 km door de Alpen. Fantastisch lijkt me dat. En wat blijkt; dit loopt letterlijk langs Traumhaft. Hoe bijzonder is dat.

Als we een stukje verder lopen hebben we rechts een prachtig uitzicht het dal in. We kunne Zelsach en Altersberg zien. Dit is echt een fotomomentje. Linda is er niet zo van, maar we gaan toch voor een selfie.

En Dino loopt nog steeds voor ons uit. Iedere keer als we even wachten om van de omgeving te genieten, staat hij een stukje verderop op ons te wachten. Af en toe neemt hij een uitstapje het bos of de alm op en vervolgens rent hij weer voor ons uit. Het is een echte jachthond. Telkens als hij iets ziet bewegen trekt hij een sprintje om er achteraan te gaan. In Zelsach zie ik een klein hutje wat een watermolen blijkt te zijn. De molen is volledig in werking. De eigenaresse laat ons zien hoe ze van roggen meel aan het maken is. Het is een oorverdovend lawaai en tegelijkertijd heel erg leuk om te zien. Linda praat honderd uit met de eigenaresse en vertelt dat we een wandelvakantie aan het opzetten zijn. De eigenaresse is geïnteresseerd en geeft Linda een zakje roggemeel mee waar haar telefoonnummer op staat. Toch bijzonder hoe dingen lopen, wanneer je met mensen in gesprek gaat.

Inmiddels zijn we erachter dat Dino bekend is bij de bewoners van Altersberg en Zelsach. We worden een paar keer aangesproken door bewoners. Zij vragen of Dino met ons mee is gelopen. Waar we ook achter komen is dat Dino bij iedere woning waar we een hond zien, hij op die hond afgaat en hem probeert te intimideren of aan te vallen. Het lijkt wel of Dino de beide gemeenschappen terroriseert. In Altersberg aangekomen, Lokken we Dino mee naar zijn woning. Wanneer we zien dat hij op zijn eigenerf is, sluipen we snel de hoek om, zodat hij ons niet meer kan zien en ook niet volgen. We zijn net twee giechelende pubers. Al lachend volgen we onze weg naar huis, tevreden dat Dino ons niet heeft kunnen volgen.